Құрдымға кетіп баражатқан еді... Иә ол сөзсіз еді. Ол да қатардағы көп адамдар мен бірге көше де сабылысып асығып кетіп бара жатушы еді. Әйтеуір асығатта жүретін. Себебі мынау еді оның отбасы бала-шағасы бар болатын, бала-шағасы мен әйелін асырау үшін күндіге жұмыс істейтін. Ол сірә да ойлайтын өмірдегі ең басты миссия отбасыны асырап бай-қуатты өмір сүру деп. Иә ол солай ойлап күнделікті бір ізбен жұмысқа барып, сол ізбен үйіне қайтушы еді. Ол шаршаса шарап ішетін, қалды бері түнгі көбелегін де қуатын, әйтеуір ойына келгенін істеуші еді. Ол бірақ, бүгін қатты қиналып, тығырыққа тіреліп...

Күрделенген қоғамның ендігі беталысы қайда апарып соғары беймәлім. Жалған,жасыл дүниенің соңынан еріп, сан соғып қалмаймыз ба? Ақпарат айдынының ,кеңістігін кеңейтіп,түгел сөздің төркінін қамтыған-«Желіге желімдей» байлануызға не себеп?. Бұл қазіргі қоғамның һәм асқынған,ашынған жарасы ма?. Ендігі бет алыс қалай болмақ? Өмір тізбегінің маржандай жаудыраған жауқазының осынша ма,адам баласын көр соқыр кылғаны қалай? Бес күндік өмір ғой. Өмір тізбегі осылайша өтіп жатыр ғой, интернетің құдіреттілігімен. Ал, қиналып қалғанда көмектесетін тылсым құдірет ше? Қадыр Мырзалиев айтқандай: Бір құдірет...

Ақын қай кезде де болмысы бөлек, тау төбе тұлға. Бір қызығы,тіпті таңқаларлығы,қазақ ақындарының басым көпшілігі, көрегенділігі мен болашақты көре білуі қасиетімен ерекшеленеді. Ең құрығанда өз өмірлерінің бұралаң жолдарын,бұлыңғыр шақтарын көре біледі. Оған дәлел:Мұқағали Мақатаевтың мына бір өлеңі:”Өзімнің есебімше”деген. Мен биыл, Қырықтың бесеуінде. Ұйықтап кетсем болғаны төсегімде. Дейді расында ақын 45 жасында төсегінде емес, сайып даланың төсінде мәңгі ұйқыға кетті. Мұқағали туралы айтқанда,ауыздары көпіріп,ішімдікке әуес болған,түбіне жеткен сол деп жатады. “Дін – ғылымның анасы”деген...